محمدعلی بهمنی، یکی از چهرههای برجسته شعر معاصر ایران، در ۲۷ فروردین ۱۳۲۱ در بندرعباس به دنیا آمد. او از سنین
کودکی به شعر و ادبیات علاقهمند شد و در همان دوران نوجوانی نخستین شعرهایش را سرود. در دهه ۱۳۳۰ با خانوادهاش به اهواز نقل مکان کرد و در این شهر با برخی از شاعران و نویسندگان محلی ارتباط پیدا کرد؛ امری که در رشد ادبی او تأثیر زیادی داشت.
بهمنی از نوجوانی به انجمنهای ادبی در اهواز و سپس در تهران پیوست و با حضور در این محافل، سبک و هویت شعری خود را پرورش داد. او از شاعران و نویسندگان برجستهای همچون مهدی اخوان ثالث، احمد شاملو و فروغ فرخزاد تأثیر گرفت، اما توانست زبان و لحن خاص خود را بیابد. بهمنی شاعری بود که بیشتر در قالب غزل شعر میسرود، اما در عین حال، از نوآوری و تجربههای جدید در شعر استقبال میکرد و به همین دلیل، غزلهایش حال و هوایی تازه و متفاوت پیدا کرده بودند.
شعرهای بهمنی به دلیل سادگی و روانی زبان، عمق احساسی و تصویرسازیهای بدیع، همواره مورد توجه مخاطبان قرار میگرفتند. او توانسته بود احساسات انسانی مانند عشق، درد، دلتنگی، امید و ناامیدی را به شکلی ساده و گیرا بیان کند. مضامین اجتماعی نیز در شعرهای او جایگاه ویژهای داشتند؛ بهگونهای که او با نگاهی دقیق و موشکافانه به مسائل روزمره و اجتماعی میپرداخت و آنها را در شعرهایش بازتاب میداد.
شعر بهمنی ترکیبی از نوستالژی و عشق بود؛ بهطوریکه گاه شعرهایش تداعیکننده عشقهای از دست رفته، جوانیهای ناپایدار، و امید به آیندهای روشنتر بودند. او از تصاویر شاعرانه استفاده میکرد تا احساسات پیچیده انسانی را به زبانی ساده و قابلفهم برای همه بیان کند. این ویژگی باعث شده بود که شعرهای او هم در میان عموم مردم و هم در جامعه ادبی فارسیزبانان محبوبیت زیادی پیدا کنند.
محمدعلی بهمنی مجموعههای شعری بسیاری منتشر کرده بود که از میان آنها میتوان به "مروارید مهر"، "همصدا با حلق اسماعیل"، "چتر برای چه"، "ماهی و جفتش" و "غزل زندگی" اشاره کرد. این آثار او را به عنوان یکی از نوگراترین شاعران غزلسرای معاصر ایران معرفی کرده بودند. او همچنین در زمینه ترانهسرایی فعالیتهای گستردهای داشت و با خوانندگان مشهوری مانند محمد اصفهانی، علیرضا افتخاری و همایون شجریان همکاری کرده بود.
ترانههای بهمنی به دلیل استفاده از زبان محاورهای و ایجاد ارتباطی عمیق با مخاطب، محبوبیت زیادی پیدا کرده بودند. برخی از ترانههای او به دلیل مضامین عاشقانه و اجتماعی، به عنوان ترانههای ماندگار موسیقی پاپ و سنتی ایران شناخته میشوند.
محمدعلی بهمنی در طول دوران حرفهای خود جوایز متعددی از جمله جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران و نشان درجه یک هنر از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت کرده بود. او همچنین عضو هیئت موسس انجمن شاعران ایران و از چهرههای ادبی مورد احترام در جامعه فرهنگی ایران بود. بهمنی در سالهای اخیر به عنوان رئیس شورای شعر و موسیقی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز فعالیت کرده بود.
بهمنی شاعری بود که به شدت به اهمیت و جایگاه شعر در زندگی انسانها اعتقاد داشت. او همواره تلاش میکرد شعر را از انزوا خارج کرده و آن را به عنوان یک رسانه فرهنگی و اجتماعی به مردم معرفی کند. او معتقد بود که شعر میتواند نقش مهمی در تقویت هویت فرهنگی، افزایش آگاهی اجتماعی، و ترویج ارزشهای انسانی ایفا کند.
بهمنی با بیش از نیم قرن فعالیت ادبی، به یکی از نمادهای شعر معاصر ایران تبدیل شده بود. او همچنان با شور و اشتیاق به سرودن شعر و تدریس ادبیات در محافل ادبی و دانشگاهی مشغول بود و نقش مهمی در انتقال میراث ادبی به نسلهای آینده ایفا میکرد.
محمدعلی بهمنی زندگی شخصیاش را با آرامش و سادگی طی کرد. او به دور از هیاهو و جنجالهای سیاسی، همواره در پی کشف زیباییها و معنای زندگی بود. اشعار او نمایانگر نگاهی عمیق به هستی، عشق و روابط انسانی است و به خوبی بیانگر نگاه فلسفی و درونی او به زندگی به شمار میرود.
بهمنی نه تنها یک شاعر، بلکه یک معلم، اندیشمند و انساندوست بود که با آثار خود به فرهنگ و ادبیات فارسی خدمت کرده و نامی جاودان از خود به جای گذاشت.
با دریغ و افسوس، خبر کوچ ناگهانی محمدعلی بهمنی، شاعر عاشقانهها و نغمههای دلنشین، قلبمان را اندوهگین ساخت. او که با واژگانش به دلهای ما راه یافت و با ترانههایش به خاطرهها پیوست، اکنون در سرزمین جاودانگی و ابدیت آرام گرفته است.
درگذشت این شاعر گرانقدر را به جامعه ادبی، دوستدارانش و خانواده محترمشان تسلیت میگوییم. یاد و نام محمدعلی بهمنی در صفحات ادبیات فارسی همواره زنده خواهد ماند، همانگونه که شعرهایش، بوی جاودانگی را با خود دارند.
برای او آرامش ابدی و برای بازماندگان، صبر و بردباری مسئلت داریم.
انتشارات فرم
Comments